BMI – jak obliczać?

 

Żeby sprawdzić czy nasza waga jest prawidłowa, wystarczy zastosować prosty wzór, w którym masa ciała w kilogramach dzielona jest przez wzrost w metrach (nie w centymetrach) – podniesiony do potęgi drugiej, tj.: BMI = masa ciała : (wzrost podany w metrach)²

 

• Przykładowo, BMI dla osoby ważącej 57 kg przy wzroście 165 cm obliczamy w następujący sposób: 57: (1,65 m x 1,65m ) = 57: 2,7725 = 20,7

 

Klasyfikacja otyłości wg WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) – BMI

 

• prawidłowa masa ciała: BMI 18,5 – 24,9
• nadwaga: BMI równe 25 – i powyżej
• nadwaga bez otyłości: BMI 25 – 29,9
• I stopień otyłości: BMI 30 – 34,9
• II stopień otyłości: BMI 35 – 39,9
• III stopień otyłości (ekstremalna): BMI równe 40 i powyżej

 

Patrząc na tabelę Światowej Organizacji Zdrowia widzimy, że obliczone przez nas przykładowe BMI wskazuje na prawidłową masę ciała. W Internecie dostępne są kalkulatory, które po wprowadzeniu wartości automatycznie obliczą BMI dla wpisanych danych, co znacznie ułatwia kontrolę własnej masy ciała.

 

Antykoncepcja hormonalna a skuteczność

 

Dotychczas prowadzone przez naukowców prace nie dowiodły jednoznacznie tego, żeby tabletki antykoncepcyjne były dedykowane wyłącznie kobietom szczupłym. Współczesna doustna antykoncepcja hormonalna, dobrana przez lekarza i stosowana według jego zaleceń, będzie skuteczna u różnych grup kobiet – ze względu na możliwość dostosowania odpowiedniej dawki hormonów do indywidualnych predyspozycji oraz stanu zdrowia pacjentki. Formą antykoncepcji hormonalnej, na którą wpływ może mieć zwiększona masa ciała, jest plaster antykoncepcyjny. Dlaczego? Zbyt duża warstwa tkanki tłuszczowej może ograniczyć wchłanianie się hormonów, przenikających przez skórę, co spowoduje obniżenie skuteczności antykoncepcyjnej. Z tego powodu plaster antykoncepcyjny nie jest zalecany dla kobiet, które ważą powyżej 90 kg.

 

Antykoncepcja hormonalna a nadwaga

 

Przy wyborze odpowiedniej formy antykoncepcji u pacjentki z nadwagą lub otyłością kluczową rolę odgrywa lekarz, który na podstawie wywiadu lekarskiego oraz podstawowych badań, wykonanych w gabinecie (pomiaru ciśnienia czy masy ciała) zadecyduje, czy antykoncepcja hormonalna w przypadku tej pacjentki jest wskazana, czy też należy zastosować inną metodę. Jeśli lekarz będzie miał jakiekolwiek wątpliwości, wówczas może zlecić dodatkowe badania: zbadanie lipidogramu (zawartości poszczególnych frakcji tłuszczów we krwi) czy poziomu glukozy we krwi – prostego badania, które pokaże, czy pacjentka nie choruje na cukrzycę.

 

Trzeba zaznaczyć, że kobiety otyłe lub ze znaczną nadwagą, które stosują antykoncepcję hormonalną i do tego np. palą papierosy, są bardziej narażone na wystąpienie działań niepożądanych – w szczególności choroby zakrzepowej. Otyłość może spowodować również wystąpienie nadciśnienia tętniczego czy chorób serca, które mogą stać się przeciwwskazaniem do przepisania antykoncepcji hormonalnej.

 

Stosowanie antykoncepcji hormonalnej powinno iść w parze ze zdrowym i higienicznym stylem życia: ruchem, zbilansowaną dietą oraz unikaniem używek – wówczas  jakość naszego życia może ulec poprawie, dzięki odpowiedniemu zabezpieczeniu antykoncepcyjnemu oraz wdrożeniu działań prozdrowotnych.